شگفتا از تو ، که هر آن چــــه خواستــــه ای کـــرده ای ، با لفظ اگـــر خـــدا بخــــواهد
شگفتـــا از تو ، که شهوات خود را عشق مینــــامی و عشـــق دیگـــران را شهـــــوت
شگفتـــا از تــــو ، که گُلِ خداشناسی ات ، تنها ، در بهار حـــاجـــا ت می شکفد !!!!!
شگفــــا از تو ، که هر چیز را شناختی ، جــــز آن کــــه و چــــه که باید می شناختــی
ــــــــــــــ
ادب به کار بردن ژست ها وواژه های زیبا نیست ، بلکه صـــدور حرکات و اعمال از درونی زیباست
ادب، تــــوانائــــی تــــوست در بکار بردن هــــر چیـــــزی در جــــای خـــــود
ادب ، نگاه توست از عینک دیگـــــران
ادب ، بگــــوش نزدیکتــــر اســـت تا بــــه زبان !!!!
ادب ، نامه ها را با دست خود بردن است تــــا انداختن بـــه درون صنـــــدوق
ادب ، قطره است که خود را دریا نـــــداند
ـــــــــــــــ
شگفتــــا از تــــو ، که خـــــداوند از رگ گــــردن به تــــو نزدیکتــــر است و تو به اندازۀ رگــــی نــه !!!!
شگفتا از تــــو ، که نمی دانی به زیارت مردگــــان رفتن ، عمـــل به دستــــورات آن هاست!!!!
شگفتــا از تـــو ، که ندانستی ، آزادیِ راستیـــن ، آزادی از زندان تــــوجیهـــات است !!!!