بابای من

آدمها وقتی بدنیا میان معمولا " خانواده شان را خودشان انتخاب نکرده اند و هر خانواده ای هم حسنهائی دارد و بدی هائی، بابو هم از این قاعده مستثنی نبود ولی مشکلات پدرش براش قابل درک است ، شاید چون خودش پدر شده ومیدونه والدین همیشه قضاوت میشن و محکوم ، همیشه میگفت من سعی کردم نقاط ضعف پدرم را بزندگی خودم نیارم مثلا " نگاه کنم چه کارهایا تصمیماتی از او درمورد بچه هایش غلط بوده تا من سعی کنم در مورد بچه هام انجام ندهم چون آزموده را آزمودن خطاست ، او سعی خودش را کرده و من هم حرف او برام محترم و جالب و منطقی بوده و هست بعبارتی هرکس در زمان خودش بر اساس شرایط همه جانبۀ زندگیش تصمیماتی میگیره و عمل میکنه اگه در همان دوره تمام جوانب را سنجیده و با در نظر گرفتن امکانات و توانائی ها و اقتصاد جیبش عمل کرده قطعا " بهترین تصمیم راگرفته وبچّه ها را تربیت کرده ، چرا باید جاج بشن یا سرزنش ، خوب تو بگیر و بستان وبهتر بزن ، آن موقع زمان زمان آنها بوده و حالا زمان زمان تو و چیزی که عوض داره گله نداره ،خوب بهتر نیست بجای واکنش های بچّه گانه و کارهای سراسر عصبی و احمقانه تو هم وارد گود بشی وسر یک گلیم را بگیری و ما ببینیم چی تو چنته داری ؟ ، این دیگه نجوا و اشاره و رفلکس لازم نداره ، عمل میخواد ، مقصر دانستن آن و این و نشستن و پرسه زدن و سرزنش و افسردگی و .... نمیخواد ، عمل کردن و نشان دادن میخواد ، چرا گناه اشتباهات خود را به گردن این و آن و ... می اندازیم ؟ یک کمی انصاف هم بد چیزی نیست !!!چقدر خودپرستی ، خواننده محترم لطفا " سیاسی کاریش نکن ، این یک بحث کاملا " خانواده ها و اجتماع و ننه و بابا و بچّه هاست ، درسته که زبان فارسی پر از پیچ و خم است و کلمه تراشی و لغت بازی ولی این کاملا " رک است و چم و خم ندارد و با چند تا کلمه خارجی ممزوج شده با عرض معذرت