خورشیـــد رخـــش چــه گشــــت پیــــدا // ذرات دو کــــوی شـــد هویــــدا
مهــــر رخ او چـــــو ســـایه انداخـــت // زان ســــایه پدید گشـــت اشیـــاء
هـــر ذره ، زمهر نــــور رویـــش // خورشیـــد صفت شــد آشکارا
پس ذرّه ، ز مهــر گشت مـــوجود // وان مهـــر ز ذرّه گشت پیدا
دریای وجود مــوج زن شـــد // موجـــی بفکنــــد ســـوی صحــــرا
آن موج فرو شده بـــر آمـــد // در صورت کســـوتی دل آرا
بر رستــه بنفشه معــانی // بر خط خـــوش نگــــار رعنـــــا
بشکفتــــه شقــــــایق حقـــــایــــق // بنمـــــوده هــــزار ســـــرو بــالا
اینهــــا همه چیست ؟ عین آن موج // وان بود چــه ؟ بود عین دریــــــا
هر جــزء که هست عین کل است // پس کل چـــه بود ؟ سراسر اجـــزاء
اجـــزاء چه بود ؟ مظــــاهر حق // اشیــــاء چه بود ؟ظـــلال اسمـــاء
اسمـــاء چـــه بود؟ ظهــــور خورشید // خورشید ؟جمــــال ذات والا
صحرا چه بود ؟ زمین امکـــان // کانست کتـــــاب حق تعالـــــــی
ای مغـــربــــی این جدیــــــث بگذار // ســِــــــرّ دو جهـــــــان مکــــن هویـــــــدا
شاعر دلسوخته دیگری می سراید :
ReplyDeleteممکن ز تنگنای عدم تا کشیده رخت
واجب بجلوه گاه عیان تا نهاده گام
در حیرتم که این همه نقش و نگار چیست
بر لوح صـــورت آمــده مَشهــــود خاص و عام
هریک نهفته لیــک مِـــرآت آندگـر
بر داشته ز جـــامه احکـــام خویش کـــام
باده نهـــان و جام نهــــان آمده پــدیــد
در جـــام، عکس باده و در بـــاده ، عکس جـام