چَکــــــُر
با روی چَکُر ، دل می بری دسّه به دَسّـــه
کُتـــــرُم شده از غصّه دلُــــــم وُی عامو بَسّه
بدبختِ دلُم بسکه پیشت مِن مِنه کِردم
آخِر دَفَکُـــــم دادکه کِر زلف تو بَسّــــه
دل اِسِّدی باز جو نُو میخُوی بوسونی ، بوسون
هیچ چیت نَمیگم تا بی بینم کی میشی خَسّــــــــه!؟
قاصد جانَکه ، عکس تو رو دَس پِلِکوش کرد
ئی - اُو بی لو قوم خورده ( آب بی لگام خورده = بی تربیت = ناسزا ) - مگر مسّ و خِرَسّــه ؟
زلفا تو ، نَیُو شون دَمِ دَقّــــه ، میدِروشَم
چشموی تو خودش قدِّ سه چار میخونه ، مَسّــِـه !؟
گفتم که شدم خسّــــه ، باکیت نیس ماتِرِنگک (زیرک ، فلفلی ، آشوبگر ) ؟
کاکو سمندر از عشق تو سوخت و دَبّـــــــهِ نیمد
حالو فردُو به عشقش نذاری دَسِّـــــهِ و مُسّــــــِه !؟
شیراز جمعه اول بهمن ماه 1344
از کتاب شعر شیراز
میخونه = می خانه
ReplyDeleteبازجو نو میخوی بسونی = میخواهی زن جدید بگیری