این دو کلمه آرزو و رؤیا باید کمی باز بشوند ، شاید از آن لغتهائی باشند که بجای هم استفاده شده و میشوند و آدم خیلی در گفتارش به آن توجّه ندارد ، بنظر من آرزو مربوط به دوران نو جوانی و جوانی و چند سالی بعد از آن است ، در حالی که مردم معمولا " میگویند فلانی جوان رؤیائی میباشد!!!!؟؟؟ در حالی که جوانی و نو جوانی سرشار از آرزوهاست و تمام افکار آنزمان دور این محور میچرخد که بزرگ شوم فلان کار یا فلان کار را انجام میدهم یا آرزو دارم بزرگ شوم و فلان گونه زندگی و شغل و .... داشته باشم که این ها رؤیا نیست و اگر کار کنیم ، برنامه داشته باشیم ، تلاش نمائیم و هدف مشخص باشد قدم به قدم پیش میرویم و میتوانیم به این خواسته ها و اهداف دسترسی یابیم و شاید به همین دلیل گفته اند "آرزو بر جوانان عیب نیست " بنابراین خلاف این جمله این است که آرزو بر پیران عیب است !!؟؟؟ پس پیران چه کنند اگر آرزوئی نباشد یا توانی برای رسیدن و هدفی برای تلاش ، نتیجه میگیرم که آنها به رؤیا روی می آورند ، رؤیاهائی که شاید دست نیافتنی باشد و یا زمانی برای دست یافتن بر آن متصوّر نیست و بسیاری از آنان امیدی برای دست یافتن ندارند و آنان پیوسته در خیالند ورؤیاو بارؤیا ها گاهی سرخوشند و راحت اگر چه نتوان گفت شاد ، از آرزوها دور افتاده اند چون تلخی واقعیّتهای زندگی را چشیده اند و از آرزوهائی که برای آن جوانی را مایه گذاشتند گاهی متأسف هستند و گاهی پشیمان .... و این است زندگی اگر اغراق نباشد " شتر در خواب بیند پنبه دانه ، گهی لُپ لُپ خورد گه دانه دانه "البته شامل من نمیشود چون من از پیری و صفات پیران حریص و پولپرست و مالدار و مال دوست بیزارم چرا که میبینم اغلب از ترس اینگونه میشوند .....
آینده نگری از صفات افرادی است که برای زندگی تدارک عمرهای صد سال ببالا را می بینند و البته آخر کارشان هم این میشود که نه خود خورند و نه کَس دهند و گَنده کنند و به سگ دهند .... خدا کمکشان نماید و ّ بعد از مرگ آینده ای را که مینگریستندش را بد نبینند !!!؟؟؟ چون فکر کنم هنوز کسی خبری از آنجا نیاورده است ...
ReplyDelete