نیم نظر

الان احساس میکنم که حس خوبی دارم شاید باید غر بزنم ولی دلم نمیخواهد غر بزنم ، در حالی دارم بلاگ را مینویسم که دارم آهنگ موسی و شبان را گوش میدهم و حس میکنم تک تک کلمات خواننده از عمق دل و جانم بر میخیزد ، شناختن و فهمیدن  زندگی را دشوار میکند ولی خدا را شکر میکنم مرا انسانی آفرید که وقتی دنیا را ترک کردم از بهترین ودیعه های وجودیم ( عقل ، احساس، شعور،....) توانستم در هر کجا که لازم باشد استفاده نمایم و مغز ی را که اینگونه زیبا و پیچیده آفریده  شده و از نعمات زیبای خالق است را آکبند بخاک نمی سپارند و خالقم را هم  با زبان موسی و هم با زبان شبان میستایم و شکر میگویم که مرا اینگونه  یکدانه آفرید ،چرا  انسانها دوست ندارند از درون وجودشان مایه بگذارند و دنیای بهتری بسازند ، نعماتی که خداوند فراهم آورده بطور یکسان در اختیار آدمهاست   و وقتی انسان را می آفریند میگوید اشرف مخلوقات را آفریدم ، یعنی  شریف ترین و با شرف ترین را که میتواند بر همه چیز اشراف داشته باشد و خود خدا بر این آفرینش خود شاد و مغرور است و همه گونه وسیلۀ مورد نیاز را هم در اختیار این آفریده و عشق خود قرار میدهد ولی متأسفانه این ما هستیم که وسیله ها را نمیشناسیم و ووقتی نشناختیم بخوبی هم نمیتوانیم از آن استفاده نمائیم ، انسان موجودی است که میتواند با صفات گوناگون  که هر کدام ودیعه های پروردگار است جمع اضداد شودو میتواند به بالاترین درجه صعود نماید و لی ظاهرا " نمیخواهد و اینگونه بود که تنها علی ،علی شد وتنها ماند ولی یکتای تاریخ است و شاید تنهائی هم موهبتی باشد چرا که یزدان و آفریدگار و خالق ....... نیز تنها  ، و احد ، و "احد " است و انسان را برای خود میخواهد ، شاید خود خواهی باشد ولی اینگونه است چرا که عاشق است  و مظهر عشق با هزار نام دیگر که  هر کدام زیباتر از دیگری است .و من ناهید اوّل تنها نیستم و خدا همیشه با من بوده و خواهد بود و با این عقیده زنده ام .....