اعتماد به نفس

امروز از صبح رفتیم فرودگاه و دو تا مهمانهای ما رفتند به وطن ، من در حال تهیه و تدارک کامپیوتر بودم که بنویسم باباشون زنگ زد و اونها به سلامتی رسیدند ، یک صبح تا عصر ، صبح خارج از وطنی و عصر  در وطن ، علم و دانش و اینترنت و وهواپیما و .... فاصله ها را کم کرده ، دیشب در همین لحظه ها حدود 9/5 شب بوقت ما داشتند چمدان می پیچیدند و الان حدود 6/5 عصر وطن دارند چمدان باز میکنند ، چه جوری میشه فهماند که بابا دنیا کوچک است و ما یک روز داریم باضافه تعدادی روز که گذشته ، نه اینکه من اینو الان بگم نه .. از قدیم هم همینطور بود ، اگه مامان خدا بیامرز میگفت ناهید فردا  یا جمعه نهار میآئی  خونه ما میگفتم نمیدانم ، صبح همان روز برات زنگ میزنم ، میگفت میخوام تدارک ببینم و من میگفتم تدارک نداره هر چی درست کردی کم یا زیاد با هم میخوریم ، هیچوقت قول فردا را بکسی ندادم و نمیدهم ، نمیدانم فردا چه خواهد شد ؟؟؟؟؟؟؟ اصلا " فردا وجود دارد ؟/؟ نه هیچ تضمینی نیست و من هر روز به این عقیده پای بند تر میشوم چقدر از تفکّر (برای پیری و عاقبت اندیشی ) بدم میاد ، نه اینکه رهاش کنم ولی اینکه همش برنامه ریزی کنم برای صد سال آینده هرگز ، خدا هم بدل آدمهاش نگاه میکنه و هرگز هم در نماندم ، همیشه یکی سر راه زندگیم قرار گرفته که کمکهای زیادی به من و در نتیجه خانواده من کرده ، چرا میگم من ؟؟؟ چون این منم که با فکرم دارم آینده را رقم میزنم و با مطالعات هر روزه اطمینانم بیشتر میشه ، شاید خود خواهی تلقی بشه ولی من اسمش را میگذارم اعتماد به نفس ، اعتماد بخود ، شناخت خود ، اعتماد بدل ، شناخت دل ، وقتی من برای کسی بدی نخواستم ( البته اگر بدی دیدم عصبانی شدم و خواستم تلافی کنم ولی نکردم دلم نیامده ) خدا هم برای من بدی نمیخواد یا برای کسانی که دوستشان دارم ...شاید نوعی عدالت باشه که رحمت عام خدا مخصوص همه بندگان است و رحمت خاص مشمول حال عده ای خاص میشه ، بعبارتی هرکسی یک ظرفی دارد که به همان ظرفش دریافت میکنه ..هر که ظرفش بزرگتر دریافتش بیشتر